Specialist
Onze reguliere gezondheidszorg baseert zich op wetenschappelijk ‘evidence-based’ onderzoek. Behandelingen komen voort uit resultaten die verkregen zijn uit gecontroleerde klinische onderzoeken. Een keerzijde hiervan is dat specialisme steeds specifieker c.q. onpersoonlijker wordt. De specialist weet erg veel van een klein deel. Hierdoor raakt het inzicht van de onderlinge samenhang tussen lichaam, geest en de omgeving waarin iemand leeft, steeds verder naar de achtergrond.
Generalist
En dit is nu juist het terrein van de integraaltherapeut. Als generalist weet deze van alles een beetje maar is juist sterk in het herkennen van de onderlinge samenhang. Een centrale vraag voor de integraaltherapeut is: ‘Wat maakt, dat deze persoon, op dit moment, deze klachten heeft’. Dit wordt bezien in de hele breedte van fysieke, mentale, sociale en omgevingsfactoren.
Huisarts als eerstelijnszorg
De reguliere zorg is onmisbaar bij acute en levensbedreigende situaties. De huisarts speelt hierin als eerstelijns zorgverlener een centrale rol. Wanneer echter de klachten subacuut of chronisch worden zijn de mogelijkheden binnen de reguliere zorg beperkt. Nieuwe ontwikkelingen zijn gaande, gespecialiseerde centra worden opgezet voor chronische (en vaak onbegrepen) klachten. Maar deze klinieken blijven functioneren binnen de denkkaders van het westers, wetenschappelijk denken.
Ondersteuning gezondheid
De complementaire geneeswijzen daarentegen zijn practice-based. Ze zijn empirisch van oorsprong, fenomenologisch (van de verschijnselen uitgaand) en gericht op het ondersteunen en behouden van de gezondheid. Van oudsher onderkennen zij het belang van leefstijl en preventie en dat educatie en persoonlijke interactie belangrijke factoren zijn voor het gezondheidsproces.
Samenwerking
In mijn visie is een cliënt het meest gebaat met het samengaan van reguliere en complementaire geneeswijzen. Vandaar dat ik belang hecht aan overleg en samenwerking met collega’s zowel uit de reguliere zorg als uit het complementaire veld.